23 Kasım 2016 Çarşamba

Bir takvimi tersten yaşardık eğer isteseydin...

elim bazen unutuyor el olduğunu
uzanıyor göğü tutayım diye
dağın iki yanından
akan iki ırmağı
tutup örmek istiyor
saçların niyetine

seni dağlar kadar özledim.

gözlerin iki ak nilüfer gibi
yüzünün göl güzelliğinde
acemi bir kayıkçı parmak uçlarım
o iki nilüferin orta yerinde
boğuldu boğulacak dokunuşlarım

seni sular kadar özledim.

kalbim bazen unutuyor kalp olduğunu
sana yer açmak için
içindeki evreni
yığıyor bir köşeye
yollara sırt dönüyor
kentlerden vazgeçiyor
göğsümün kafesinden
kendine kanat yapıyor

seni gökler kadar özledim.


Barış Çelimli / Kırlangıç Üşümesi

11 Kasım 2016 Cuma

Rubato - Yağmurlar



Senin için şiir yazdım. göstermiştim, "şu heves sensin, şu incinmiş gurur sen, şu utangaç aşk, şu posta caddesindeki daktilo sesi, çocukların okul dönüşü sevinci sen..." kuşkuyla bakmıştın yüzüme. Kirpiklerin içime dökülüvermişti. Farklı zamanlarda farklı yerlerde susarak büyümüş iki çocuktuk biz, kendisini sevmeyi bilmeyen...Yanımızda birisi olmadan sevincimizden utanırdık... Kimbilir kaç hayat, evimizde, bizden çok soluk aldı... Sonra harfler girdi yoksulluğumuza...Sonra dünyanın bütün mazlumları... Ellerimizde başkalarının rüyası, bir varoluş acısıydım önünde... Yazmaya, okumaya ayırdığım zamanlar senin de zamanlarındı...
"Tenha gezen evliyam" dedim... Ben gittim harf harf dağıldım...Sen...tamamladın mı cümleni?..

Erkeğim; sen gül, vazgeçtim rüyalardan...

yaşamak sessizce...

8 Kasım 2016 Salı

Bazı şeyler...


-Ne lüzumu var? Yeni aldanmalara yeni inkisarlara düşecek olduktan sonra ne lüzumu var, diyordum. Dünyada bir tek insana gerçekten inanmıştım. O kadar inanmıştım ki bunda aldanmış olmak bende artık inanmak kudreti bırakmamıştı. Ona kızgın değildim, ona kızmama, darılmama onun aleyhinde düşünmeme imkan olmadığını hissediyordum. Ama bir kere kırılmıştım... Hayatta en güvendiğim insana duyduğum bu kırgınlık adeta bütün insanlara dağılmıştı; çünkü o benim için bütün insanlığın timsaliydi. Sonra... aradan seneler geçtiği halde, nasıl hala ona bağlı olduğumu gördükçe ruhumda daha büyük bir infial duyuyordum...