-Ne lüzumu var? Yeni aldanmalara yeni inkisarlara düşecek olduktan sonra ne lüzumu var, diyordum. Dünyada bir tek insana gerçekten inanmıştım. O kadar inanmıştım ki bunda aldanmış olmak bende artık inanmak kudreti bırakmamıştı. Ona kızgın değildim, ona kızmama, darılmama onun aleyhinde düşünmeme imkan olmadığını hissediyordum. Ama bir kere kırılmıştım... Hayatta en güvendiğim insana duyduğum bu kırgınlık adeta bütün insanlara dağılmıştı; çünkü o benim için bütün insanlığın timsaliydi. Sonra... aradan seneler geçtiği halde, nasıl hala ona bağlı olduğumu gördükçe ruhumda daha büyük bir infial duyuyordum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder