Ülkemizi severken ölüyoruz, korumaya çalışırken ölüyoruz, düşündüğümüz için ölüyoruz, inandığımız için ölüyoruz, gençliğimizin baharında ölüyoruz, daha çocuk yaşta ölüyoruz, yeşili severken ölüyoruz, otobüs beklerken ölüyoruz, barış isterken ölüyoruz...
Hepimiz; bu ülkenin umudu olan o güzel çocuklardık, ne oldu da kurşunlandık! Hangi siyasi görüş, hangi hayvani güdü ya da hangi topyekün aldanış çektirdi size o tetiği? Paylaşamadığınız, o "insan olmaktan" üstün tuttuğunuz şey neydi? Kardeş katli hangi coğrafyada, hangi dinde aydınlık getirebildi ki!
Çaresizliğimiz insanlığımızdan utandırır hale getirdi bizi... Bu yazıda geçen, geçmeyen tüm soruların elbette var bir faili!!! Bu konuya girmiyorsam eğer, bu; şu an hissettiğim acının hacmindendir! Çünkü böyle bir günde siyaset yapılmaz.
Bunun yanısıra, olmayacak bir sürü şey daha var aslında!
Bir ülkede insanlar tesadüfen hayatta kaldığına sevinirken aynı oranda utancından kahrolabilir mi, mesela?! Çoluğuna çocuğuna daha aydınlık bir ülke bırakmak için yola çıkıp, barış istediği için ölebilir mi?! Daha gencecik fidanlarını göz göre göre ya da bile isteye kurban verebilir mi? Bir ülkede anaların babaların hep bir sebeple evlatlarının ardından ağlamaları kader mi? Birileri istemediği için, bir diğerinin canına kıyma hakkına sahip mi?! Bir ülkeye, öle öle barış gelir mi?!.. Bir arada insanca yaşamak için ölmek mi gerekli?!..
...
Böyle ülke olmaz, böyle siyaset yapılmaz! Bir insan başka bir insanın hayatını böyle hiçe sayamaz ve bunun bir adı olamaz arkadaş!!! insan insana böyle acı yaşatmaz! Yaşatamaz!
Ve bunca kan kimsenin yanına kar kalmaz!...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder