Bebek elleri gibi minicik elleri olsun mutluluğumun, avucuma aldığımda kaybolsun kimse görmesin... Olur da aniden açmak zorunda kalırsam avcumu uçup gitsin hemen kaybolsun, ama sonra tekrar dönüp gelsin yalnızlığıma rayiha olsun, beni bulsun. Serin bir havada mesela; yudum yudum içilen çay gibi ısıtsın içimi, o kadar özel ve bir o kadar her şey gibi olsun ki kimse anlamasın onun benim olduğunu... En sevilen şarkı gibi, zihnimin arka fonunda hiç durmadan çınlasın sesi, hatta konuştuğum olsun onunla ondan habersiz... Küçük bir mutluluğum olsun minicik, belli belirsiz... Dışarıdan bakıldığında görülmesin ama kalbimin her sokağının çıkmazı onun adıyla bitsin. Her kapımın ardında bekleyenim o olsun mesela. Ama bir ben bileyim bunu, kimse bilmesin.
Küçük bir mutluluk istiyorum öyle küçük olsun ki kimse almasın onu benden... Ben ekeyim toprağına yüreğimin, ellerimle büyüteyim, kimse bilmesin.
Küçücük bir mutluluğum olsun yeter koca bir ömür sığdırırım ben ona...Gölgesinde boy boy umutlar yetiştiririm sonra... Ne getirirse getirsin hayat, sol yanımda dursun yeter bana...
Bu yorum yazar tarafından silindi.
YanıtlaSil