Siz

Size verebileceklerim zaten verdiğim kadardı; inanmadınız...
Hep daha fazlasını istemekle beni parçalara ayırdınız
Evet bölündüm...
Öyle çok sevdim ki hepinizi, siz istedikçe böldüm kendimi
Ama yine de sizi doyuramadım...
Doyurmaktan öte paylaşmaktı asıl amacım ve
sizi kendimden mühim gördüğümden değildi gönüllü parçalanışlarım
Sizi öyle seviyordum ki; siz de bir başkasını böyle severek
anlayacaktınız beni, sonra o da bir başkasını...
En mühim olan "kendimi" sizinle paylaşma cesareti gösterdim ben
siz -sözüm ona- incileriniz dökülür diye korkarken...
İhtiyaç duyduğunuz anda kullanıp göklere çıkarıp,
artık kullanılacak bir şeyim kalmadığında türlü kulplarınızdan taktınız
Oysa kedinize kışt bile dememiştim ben, aksine;
en güzide sütle beslemiştim günü geldiğinde...
Rahat mı battı yoksa, 4-5 beden büyük mü geldi size sevmelerim,
bu yüzden mi yerlerde süründü hislerim anlamadım.
Olsun...
Sizi sevdiğim için değil, "sevdiğim" için mutluydum ve
her şeye rağmen size hatıralar bıraktım; bir gün anlayabileceğinizi umduğum...
Kolay değildi benim uğraşım; bencilliklerinize karşı çıplak bir yürekle savaştım
Elbet yaralar aldım.
Ama bunu ben yapmanıza izin verdiğim için yapabildiniz unutmayın
ya da unutun siz bilirsiniz, siz her şeyin en iyisini bilirsiniz elbet
ama yine de suskunluğumu nasıl önemsemediyseniz
bu sözlerime de kulak asmayın bence, bir de;
almaktan çok vermeye cesaret edebilseydiniz keşke
canlı kanlı vücut bulmuş o duyguları katletmeseydiniz
zira; vaktinden sonra işe yaramaz sizin o ölü seviciliğiniz!..
sensiz, bensiz, bizsiz, emeksiz, sevgisiz, hissiz, düşüncesiz, kalpsiz, kimsesiz...
bence koca bir ....siz yaratmakta bu azminiz...
"siz"e gelsin tüm alkışlar, haydi; sevininiz...